Beklenti, beklentisizlik... Uzun süredir arada takıldığım kelimeler.
Günlerdir profilinde ya şakaya vurararak ya da son derece depresif paylaşımlar yapanları okuyorum. Bakıyorum sadece, cok fazla üzerinde düşünmeden sanki.
Sonra sabah şu soruyu sormak geldi çoğuna. Eleştiri ya da kınama değil, kendime de hep sorduğum sorulardan bu. Peki siyasilere, politika oyunu oynayanlara ağzına geleni söylüyorsun, beğenmiyorsun, bu ülkeden umudu kestim, bizden bir şey olmaz diyorsun. Ve benzer başka sözleri. Ben kendimi kurtarayım artık yaşamıma bakayım diyorsun veya. Peki olmasını istediklerin, o değişim dönüşüm için sen ne yapıyorsun ? Doğaya verilen zararı engellemek için, cehaletin aksini beslemek için, mağdurun hakkını korumak icin, şiddetin yerini kalp dilinin alması için, eleştiri yerini empatiyle doldursun diye, ağıt yerini kahkaha ile değişsin diye, etrafta çıplak ayak dilenen ya da kurulduğun arabanın camını silmeye çalışan çocuklar yerine oyunlar oynayan çocuklar görmek icin, sokaktaki kedi köpek ve kuşlardan kurtulmak veya kaçmak yerine, onların da yaşam alanı olsun diye ve daha da sıralayabileceğimiz pekçok şey için ne yapıyorsun? Aktivistlik denilen, gönüllülük denilen, sosyal sorumluluk denilen, yaşamda paylaşmak denilen olgunun hangi ucundan tutuyorsun?
Bir düşün. Biraz sessizleş. İçine dön. Önce kendinle yüzleş. Kibritler birleşince parçalamasının zorluğunu, damlaların birleşince nasıl biriktiğini, küçücük kirpinin dikenlerinin pekçok şeyden daha fazla can yakabildiğini, bir yılanın zehirinin hem öldürüp hem panzehir olabildiğini, kaplumbağanın pes etmeden ilerlediğinde yarış kazandığı öyküleri, birlikten kuvvet doğar sözünü, okulda öğrendiğin imeceyi, yerli malı yurdun malı herkes onu kullanmalı sözünü, gezide yayılan tüketmeyeceğim kavramıyla nasıl sistemi etkileyip değiştirdiğini, kendi elinle ürettiğinin değerini hatırla. Bedenin nasıl evrenin bir parçası ve yansıması ise diğer parçalar için de bir şey yaparsan yaşam alanında ne çok şeyin değişebileceğini ve hayal ettiğin şeye dönüşebileceğini hatırla. Hep korkup dillendirdiklerini bir bir yaşamakta olduğunu farket ve düşündüklerini, konuştuklarını, eylemlerini olmasını istediklerin çerçevesinde değiştir. Hep istediğini söylediğin dönüşüm sende başlamadıkça bunun gerçekleşmesini bekleyip durma.
Önce sen değiş, hayal ettiğin yaşam alanı veya neyse konu, o da dönüşebilsin. Aktivistlik güzeldir, korkma. Sen onu canlandır kendi başına, bak ardından neler oluyor.
Düşün ve fotoğraf: Figen Özal
Comments